Znacie swoje czułe punkty? :) To zaskakujące ile ciało ludzkie ma punktów witalnych. Myślę, że wiedza, którą tutaj znajdziecie z pewnością może się Wam kiedyś przydać. Dzisiejszy wpis jest zdecydowanie inny od wszystkich - namiastka o chwytach walki wręcz, a także mały zbiór punktów witalnych na ciele człowieka.
Mówi się, że najlepszą obroną jest atak. To prawda, ale trzeba umieć to robić. Działać pewnie, szybko i się nie bać. Działać jak maszyna, nie myśleć o emocjach, nie myśleć o strachu i o bólu, tylko o tym, co ma się zrobić. Człowiek, który potrafi się obronić w sytuacji zagrożenia jest opanowany, spokojny, zachowuje zimną krew i wie co ma zrobić, by skutecznie się obronić.
Mówi się, że najlepszą obroną jest atak. To prawda, ale trzeba umieć to robić. Działać pewnie, szybko i się nie bać. Działać jak maszyna, nie myśleć o emocjach, nie myśleć o strachu i o bólu, tylko o tym, co ma się zrobić. Człowiek, który potrafi się obronić w sytuacji zagrożenia jest opanowany, spokojny, zachowuje zimną krew i wie co ma zrobić, by skutecznie się obronić.
Samoobrona to system walki, który polega na łączeniu chwytów i rzutów, które mają zastosowanie w konkretnej sytuacji. Ważna jest tutaj ocena zagrożenia i dostosowanie odpowiedniego ataku - rękami, nogami i innymi częściami ciała do warunków jakimi dysponujemy, do warunków walki, do warunków przeciwnika, w szczególności siły i uzbrojenia.
źródło: youtube.com
Polski ustawodawca przewiduje użycie siły tylko w przypadku tzw. obrony koniecznej (swoją drogą to temat mojej pracy magisterskiej), tzn. w trakcie trwania bezpośredniego zagrożenia życia lub zdrowia w celu odparcia ataku napastnika albo w przypadku pomocy osobie zaatakowanej. "W myśl tej zasady należy dążyć do obezwładnienia napastnika w sposób łagodny, unikając form obrony, które mogłyby spowodować uszkodzenie ciała, chyba że zagraża on wyraźnie naszemu zdrowiu lub życiu, np. atakuje nas nożem, twardym przedmiotem, grozi pistoletem, dusi.
Wykorzystywanie poznanych chwytów i sposobów walki w innych celach,
np. do napadu, rozboju lub szantażu jest w polskim ustawodawstwie
karane z całą surowością prawa."
Jak się bronić?
Treningi walki wręcz, sztuk walki, boksu, samoobrony i kick-boxingu nauczyły mnie jednego - możesz zrobić wszystko ze swoim ciałem i odeprzeć każdy atak. Wystarczy dobrze poznać własne ciało, znaleźć swoje słabe i mocne punkty, wejść głęboko w psychikę, dojść do odpowiednich wniosków, ćwiczyć, umieć wyczuwać zagrożenie i uczyć się odeprzeć zamach na własne zdrowie lub życie. Ćwiczenie czyni mistrza. Wystarczy nawet powtórzeń kilka razy na osobie, żeby wiedzieć jak mocno trzeba uderzyć, z jaką siłą kopnąć i gdzie najbardziej boli. A dodatkowo nic tak nie wzmacnia i nie daje poczucia bezpieczeństwa jak znajomość własnego ciała. Jeśli zgłębicie tą tajemnicę, w sytuacji zagrożenia, wygraną macie w kieszeni.
Czułych punktów u człowieka jest naprawdę bardzo wiele. W Taekwondo nazywane są one
Kupso, czyli punktami witalnymi ludzkiego ciała. Ciało ludzie jest wrażliwe. Konsekwencją urazu jakiegokolwiek obszaru
ciała jest ból i w zależności od miejsca oraz siły uderzenia, krótszy
lub dłuższy rozstrój któregoś z istotnych narządów ciała, niekiedy ze
skutkiem groźnym dla zdrowia, a nawet śmiertelnym.
Dla obezwładnienia napastnika, zadawanie uderzeń na oślep i z niekontrolowaną siłą jest niecelowe i niebezpieczne, powodując niejednokrotnie skutki większe od zamierzonych, przekraczające granice obrony koniecznej. Dlatego powinniśmy znać wymienione tu i opisane punkty witalne ciała ludzkiego, umieć dobrać miejsce, sposób i intensywność uderzeń, oraz ogólnie orientować się w ich działaniu i skutkach.
Po odrzuceniu z wszelkich możliwych, miejsc o stosunkowo mniejszej wrażliwości, trudniej dostępnych w sytuacji walki oraz o powierzchni wymagającej precyzji ciosu przekraczającej realne warunki walki wręcz, dysponujemy zestawem 49 punktów witalnych o wysokiej wrażliwości na uderzenie, nawet przy jego umiarkowanej sile.
Punktem witalnym podstawowym jest taki punkt ciała człowieka, którego zaatakowanie z wielką siłą może spowodować jego śmierć lub trwałe kalectwo.
Punkt witalny jest okolicą ciała szczególnie bogato unerwioną. Nawet stosunkowo niewielki i nie uszkadzający narządów wewnętrznych uraz może tu natychmiast po zadziałaniu spowodować wstrząs pourazowy. Ogólnie, okolicami ciała podatnymi na wstrząs pourazowy są:
Dla obezwładnienia napastnika, zadawanie uderzeń na oślep i z niekontrolowaną siłą jest niecelowe i niebezpieczne, powodując niejednokrotnie skutki większe od zamierzonych, przekraczające granice obrony koniecznej. Dlatego powinniśmy znać wymienione tu i opisane punkty witalne ciała ludzkiego, umieć dobrać miejsce, sposób i intensywność uderzeń, oraz ogólnie orientować się w ich działaniu i skutkach.
Po odrzuceniu z wszelkich możliwych, miejsc o stosunkowo mniejszej wrażliwości, trudniej dostępnych w sytuacji walki oraz o powierzchni wymagającej precyzji ciosu przekraczającej realne warunki walki wręcz, dysponujemy zestawem 49 punktów witalnych o wysokiej wrażliwości na uderzenie, nawet przy jego umiarkowanej sile.
Punktem witalnym podstawowym jest taki punkt ciała człowieka, którego zaatakowanie z wielką siłą może spowodować jego śmierć lub trwałe kalectwo.
Punkt witalny jest okolicą ciała szczególnie bogato unerwioną. Nawet stosunkowo niewielki i nie uszkadzający narządów wewnętrznych uraz może tu natychmiast po zadziałaniu spowodować wstrząs pourazowy. Ogólnie, okolicami ciała podatnymi na wstrząs pourazowy są:
· głowa
· krtań
· narządy płciowe
· klatka piersiowa
Punktem witalnym drugorzędnym jest taki punkt ciała człowieka, którego zaatakowanie z wielką siłą może wywołać u niego utratę przytomności, obezwładniający ból, szok nerwowy lub utratę pionowej pozycji ciała.
Atak skierowany na punkt witalny drugorzędny stosuje się dla unieszkodliwienia napastnika przez pozbawienie go możliwości lub chęci dalszej agresji, oszczędzając w miarę możliwości miejsca, których wrażliwość stwarza groźbę stosunkowo łatwego wywołania nieodwracalnych, a niepożądanych skutków. Należy się liczyć jednak z możliwością spowodowania różnego stopnia uszkodzeń atakowanej części ciała w postaci złamań kości, zmiażdżeń tkanek, wylewów lub obrzęków, mogących doprowadzić nawet do trwałego kalectwa.
Położenie punktów witalnych na ciele.
Klasyfikacja 49 punktów witalnych ciała ludzkiego rozróżnia 27 punktów witalnych podstawowych, położonych z reguły na osi głównej ciała, oraz 22 punkty witalne drugorzędne, przeważnie umiejscowione na kończynach.
 |
| źródło: google.com |
Ciało ludzkie można podzielić na 5 rejonów podstawowych:
· Głowa
· Szyja
· Tułów
· Kończyny górne
· Kończyny dolne
Skutek ciosu w podstawowy punkt witalny zależny jest bardziej od jego siły niż precyzji trafienia. Nie jest tu możliwy ścisły rozdział skutków urazu w postaci szoku nerwowego, intensywnego bólu i oszołomienia, a skutkami w postaci utraty przytomności, w zależności od siły zadanego uderzenia. Atak wykonywany na podstawowy punkt witalny nie pozwala na realistyczne przewidywanie rodzaju i stopnia ewentualnego uszkodzenia struktur ciała, decyduje tu, bowiem zmienna, indywidualna odporność każdego organizmu oraz niedająca się do końca regulować, siła oddziaływania ciosu. Stąd, efekty uderzenia w podstawowy punkt witalny można podać jedynie orientacyjnie, z zastrzeżeniem, że każde uderzenie w taki punkt może wywołać skutki mniej lub bardziej odległe od zamierzonych.
Atak skierowany na punkt witalny drugorzędny stosuje się dla unieszkodliwienia napastnika, przez pozbawienie go możliwości lub chęci do dalszej agresji, oszczędzając w miarę możliwości miejsca, których wrażliwość stwarza groźbę, stosunkowo łatwego wywołania nieodwracalnych, a niepożądanych skutków. Należy się liczyć jednak z możliwością spowodowania różnego stopnia uszkodzeń atakowanej części ciała w postaci złamań kości, zmiażdżeń tkanek, wylewów lub obrzęków, mogących doprowadzić nawet do trwałego kalectwa.
Punkty witalne głowy.
Głowa jest częścią ciała o szczególnym zagęszczeniu punktów witalnych. Większość punktów witalnych, położonych na głowie, zalicza się do podstawowych punktów witalnych, za względu na bezpośrednią bliskość mózgu i jej bogate unerwienie i unaczynienie. Uraz głowy, spowodowanym gwałtownym przyłożeniem do czaszki siły kinetycznej uderzenia pięścią lub kopnięcia, w zależności od swej siły, powoduje wstrząśnienie mózgu, mogące spowodować czynnościowe zaburzenia jego działania o różnym czasie trwania i nasileniu. W przypadkach krańcowych uraz spowodować może stłuczenie mózgu, to jest strukturalne uszkodzenia morfologiczne u różnego stopnia ciężkości z nieodwracalnymi ubytkami neurologicznymi i psychicznymi, objawiającymi się bólami głowy, zaburzeniami motorycznymi, emocjonalnymi i intelektualnymi lub zejście śmiertelne.
Napastnik pozbawiony przytomności silnym ciosem w głowę lub twarz może paść ofiarą zadławienia się zapychającym się w stanie nieprzytomności własnym językiem czy też złamanymi lub wybitymi zębami.
Uderzenia kierowane są w następujące podstawowe punkty witalne głowy:
· ciemię, łącze kości czaszki czołowo-zewnętrznej,
· skroń,
· potylica, tylna część czaszki,
· punkt położony między brwiami, szew czołowo-nosowy kości czaszki,
· gałka oczna,
· wklęsłość za uszami, okolica miedzy wyrostkiem sutkowatym a skrajem dolnej szczęki, punkt wrażliwy na stosowany w samoobronie ucisk palcami.
Uderzenie zadane w wymienione punkty może doprowadzić wstrząs nerwowy, zaburzenia zdolności widzenia, natychmiastową utratę przytomności, szok mózgu, nerwów czaszkowych i niekiedy kręgosłupa, szok układu krążenia w postaci zaburzeń ciśnienia tętniczego i pracy serca, zaburzenia równowagi i koordynacji ruchów, zawroty głowy i nudności. W cięższych przypadkach, uderzenia w wymienione punkty witalne mogą spowodować śmierć w różnym odstępie czasu od momentu urazu.
Drugorzędne punkty witalne głowy to:
· kość nosowa,
· szew międzyszczękowy, nasada górnych zębów na przedłużeniu przegrody nosowej,
· wargi,
· podbródek,
· staw skroniowo-żuchwowy,
· kat żuchwowy,
· podstawa żuchwy.
Uderzenia w te punkty mogą spowodować utratę przytomności, zaburzenia zmysłu równowagi, zwichnięcie lub złamanie przegrody nosowej. Nos tworzą stosunkowo nieodporne na uraz chrząstki i kości, łatwo ulegające przemieszczeniu, powodując intensywny ból, obfity krwotok błony śluzowej nosa i silne łzawienie, ograniczające zdolność widzenia. Łącznie na głowie znajduje się 13 punktów witalnych: 6 podstawowych i 7 drugorzędnych.
Punkty witalne szyi:
· jabłko Adama,
· punkt położony pomiędzy krtanią a nasadą mostka nad zbiegiem obojczyków mogą spowodować częściowe lub całkowite zablokowanie oddechu i utratę przytomności.
W przypadkach skrajnych, mogą spowodować śmierć w wyniku szoku, zmiażdżenia chrząstek lub obrzęku błon śluzowych krtani i tchawicy oraz krwotoku wewnętrznego.
Punkty witalne tułowia:
· klatka piersiowa,
· brzuch i miednica
· grzbiet.
Podstawowe punkty witalne klatki piersiowej:
· okolica serca
· dół pachowy.
Uderzenie skierowane w klatkę piersiową, wywiera efekt w postaci od kilku do kilkunastosekundowego przerwania oddechu, skokowego spowolnienia akcji serca i objawów szoku układu krążenia lub utraty przytomności, w wyniku szoku nerwów czaszkowych za pośrednictwem kręgosłupa i sympatycznego układu nerwowego oraz szoku narządów klatki piersiowej, głównie płuc, serca i przełyku.
Uderzenia
kierowane w okolice pod sutkami, pomiędzy 5 a 6 żebrem po obu stronach,
tuż pod mięśniem piersiowym, mogą spowodować utratę przytomności
wskutek szoku płuc, ośrodka oddechu i krążenia . W przypadku silnych
kopnięć, nastąpić może pęknięcie lub złamanie jednego lub kilku żeber.
W lewej połowie górnej części klatki piersiowej znajduje się rejon serca, reagującego na silne uderzenie skurczem naczyń wieńcowych. Uderzenia kierowane w dół pachowy, odstęp pomiędzy 4 a 5 żebrem z boku ciała, zwłaszcza zadane podczas wykonywania techniki ręcznej, odsłaniającej bok ciała, spowodować mogą silny ból i utratę przytomności w wyniku szoku płuc, ośrodków oddechu i krążenia oraz mięśni oddechowych. Przebiegają tędy ważne naczynia tętnicze, których stłuczenie może spowodować porażenie lub nawet utratę górnej kończyny. Z reguły średniej siły cios na dłuższy czas uniemożliwia posługiwanie się górną kończyną, szczególnie jej odwodzenie. Punkt ten wrażliwy jest na ucisk palcami.
Drugorzędne punkty witalne klatki piersiowej:
· obojczyk
· punkt położony tuż pod połączeniem rękojeści mostka z trzonem, czyli pod wyniosłością na 1/3 wysokości mostka, licząc od góry
· szczyt ramienia, łącze wyrostka barkowego z obojczykiem.
Sama kość obojczykowa jest podatna na złamania, powodujące silny ból przy każdej próbie poruszenia ramieniem.
W przypadku bardzo silnych uderzeń, zwłaszcza zadawanych techniką nożną, może nastąpić złamanie mostka, niekiedy połączone ze stłuczeniem narządów klatki piersiowej: aorty, przełyku płuc lub osierdzia.
Uderzenia mogą spowodować ostry ból i obezwładnienie kończyny, spowodowane urazem stawu barkowego i szokiem na obojczykowej części splotu ramiennego. Staw barkowy można stosunkowo łatwo zwichnąć gwałtownym wykręceniem ramienia w tył na plecy. Zwichnięcie w stawie mostkowo-obojczykowym może nastąpić po zastosowaniu silnego kopnięcia w tułów z jednoczesnym szarpnięciem za uchwyconą rękę tak by działająca siła przeniosła się wzdłuż osi długiej obojczyka.
Punkty witalne brzuch i miednicy:
W lewej połowie górnej części klatki piersiowej znajduje się rejon serca, reagującego na silne uderzenie skurczem naczyń wieńcowych. Uderzenia kierowane w dół pachowy, odstęp pomiędzy 4 a 5 żebrem z boku ciała, zwłaszcza zadane podczas wykonywania techniki ręcznej, odsłaniającej bok ciała, spowodować mogą silny ból i utratę przytomności w wyniku szoku płuc, ośrodków oddechu i krążenia oraz mięśni oddechowych. Przebiegają tędy ważne naczynia tętnicze, których stłuczenie może spowodować porażenie lub nawet utratę górnej kończyny. Z reguły średniej siły cios na dłuższy czas uniemożliwia posługiwanie się górną kończyną, szczególnie jej odwodzenie. Punkt ten wrażliwy jest na ucisk palcami.
Drugorzędne punkty witalne klatki piersiowej:
· obojczyk
· punkt położony tuż pod połączeniem rękojeści mostka z trzonem, czyli pod wyniosłością na 1/3 wysokości mostka, licząc od góry
· szczyt ramienia, łącze wyrostka barkowego z obojczykiem.
Sama kość obojczykowa jest podatna na złamania, powodujące silny ból przy każdej próbie poruszenia ramieniem.
W przypadku bardzo silnych uderzeń, zwłaszcza zadawanych techniką nożną, może nastąpić złamanie mostka, niekiedy połączone ze stłuczeniem narządów klatki piersiowej: aorty, przełyku płuc lub osierdzia.
Uderzenia mogą spowodować ostry ból i obezwładnienie kończyny, spowodowane urazem stawu barkowego i szokiem na obojczykowej części splotu ramiennego. Staw barkowy można stosunkowo łatwo zwichnąć gwałtownym wykręceniem ramienia w tył na plecy. Zwichnięcie w stawie mostkowo-obojczykowym może nastąpić po zastosowaniu silnego kopnięcia w tułów z jednoczesnym szarpnięciem za uchwyconą rękę tak by działająca siła przeniosła się wzdłuż osi długiej obojczyka.
Punkty witalne brzuch i miednicy:
· splot słoneczny, wgłębienie tuż pod mostkiem
· boczna powierzchnia tułowia na wysokości dwunastego żebra, okolica tzw.wolnych żeber
· śledziona
· wątroba
· nadbrzusze
· pępek
· punkt położony około dwóch centymetrów pod pępkiem
· jądra
· pachwiny
· okolica łonowa.
Silny atak skierowany w ten rejon łatwo wyzwala wstrząs ogólny. Zadanie silnego uderzenie w narządy znajdujące się w dolnej części tułowia powodują uszkodzenia i krwotok. Uderzenie w splot słoneczny zwłaszcza podczas wdechu, powoduje szok układu sympatycznego z charakterystycznym krótkotrwałym porażeniem przepony, cechującym się specyficznym, dojmującym bólem i niemożnością wykonania wdechu ani wydechu, skokowe zmiany rytmu pracy serca i utratę kontroli nad ruchami. Bardzo silne kopnięcie zadane w ten punkt może spowodować obrażenia narządów wewnętrznych. Uderzenie w okolice pępka powoduje głównie szok jelita cienkiego i pęcherza, naczyń krwionośnych i nerwów podbrzusza.
Uderzenie
w prawą boczną powierzchnie dolnej części tułowia powoduje szok wątroby
i płuc, porażenie ośrodka oddechowego oraz ostry ból w podżebrzu i
dołku podsercowym, połączone z silnymi nudnościami.
Uderzenie w lewą boczną powierzchnie dolnej części tułowia powoduje szok żołądka i śledziony z efektami na rytmie pracy serca i zaburzeniami pracy układu oddechowego.
Uderzenie w okolicę ruchomych, odsłoniętych tzw. wolnych żeber często powoduje ich złamanie, połączone z trudnościami oddechowymi i bólem z nerwów międzyżebrowych.
Uderzenie w jądra powoduje przerwanie oddechu i spadek ciśnienia tętniczego krwi, odruchowe zgięcie tułowia w przód i podniesienie się jąder, oraz utratę przytomności w skutek szoku nerwów splotu sromowego, krzyżowego i miednicznego oraz nerwów i naczyń jąder i pachwin. Możliwe jest, przy bardzo silnych uderzeniach, nastąpienie nagłego odruchowego zgonu uderzonego.
Silne uderzenie skierowane w pachwiny może doprowadzić do utraty przytomności, panowania nad ruchami, ostrego bólu w miednicy i podbrzuszu, zablokowania stawu biodrowego i kolanowego. Stłuczenie naczyń i tętnic przebiegających w tej okolicy może przynieść w konsekwencji trwałe kalectwo.
Uderzenie skierowane w okolicę nadłonową może spowodować utratę przytomności oraz utratę panowania nad ruchami i pionowej pozycji ciała. Uderzenie w okolicę pęcherza moczowego nie powoduje jego uszkodzeń o ile nie jest on wypełniony lub nie następuje złamanie kości łonowej, mogące spowodować jego obrażenia.
Punkty witalne grzbietu:
· VII krąg szyjny może spowodować utratę przytomności w wyniku szoku mózgu i nerwów czaszkowych, splotu szyjnego oraz obwodowego układu nerwowego.
Uraz części środkowej (piersiowej) kręgosłupa w wyniku uderzenia skierowanego w punkty:
· przestrzeń między wewnętrznymi krawędziami łopatek, między V a VI kręgiem piersiowym
· IX krąg piersiowy może spowodować utratę przytomności wskutek ciężkiego szoku aorty, płuc, serca
i kręgosłupa, zatrzymanie oddechu i zaburzenia krążenia.
Uraz okolicy nerek w wyniku uderzenia skierowanego w punkt:
· okolica podłopatkowa i lędźwiowa, punkty położone po obu stronach XI kręgu piersiowego spowodować mogą utratę przytomności wskutek ciężkiego urazu nerek, ich nerwów i naczyń krwionośnych oraz kurczowy ból w okolicy lędźwiowej promieniujący wzdłuż moczowodu do jąder, zwykle połączony z bolesnym parciem na mocz.
Uraz części niskiej kręgosłupa w wyniku uderzenia skierowanego w punkt:
· kość krzyżowo-ogonowa spowodować może złamanie kości ogonowej oraz utratę przytomności wskutek szoku kręgosłupa, nerek, mózgu i porażenie nerwów splotu krzyżowego.
Punkty witalne kończyn:
Są narządami ruchu wrażliwymi na ból w przypadku uderzenia, zwłaszcza wymierzonego w okolice łokcia, nadgarstka, stawu kolanowego lub skokowego.
Uderzenie w lewą boczną powierzchnie dolnej części tułowia powoduje szok żołądka i śledziony z efektami na rytmie pracy serca i zaburzeniami pracy układu oddechowego.
Uderzenie w okolicę ruchomych, odsłoniętych tzw. wolnych żeber często powoduje ich złamanie, połączone z trudnościami oddechowymi i bólem z nerwów międzyżebrowych.
Uderzenie w jądra powoduje przerwanie oddechu i spadek ciśnienia tętniczego krwi, odruchowe zgięcie tułowia w przód i podniesienie się jąder, oraz utratę przytomności w skutek szoku nerwów splotu sromowego, krzyżowego i miednicznego oraz nerwów i naczyń jąder i pachwin. Możliwe jest, przy bardzo silnych uderzeniach, nastąpienie nagłego odruchowego zgonu uderzonego.
Silne uderzenie skierowane w pachwiny może doprowadzić do utraty przytomności, panowania nad ruchami, ostrego bólu w miednicy i podbrzuszu, zablokowania stawu biodrowego i kolanowego. Stłuczenie naczyń i tętnic przebiegających w tej okolicy może przynieść w konsekwencji trwałe kalectwo.
Uderzenie skierowane w okolicę nadłonową może spowodować utratę przytomności oraz utratę panowania nad ruchami i pionowej pozycji ciała. Uderzenie w okolicę pęcherza moczowego nie powoduje jego uszkodzeń o ile nie jest on wypełniony lub nie następuje złamanie kości łonowej, mogące spowodować jego obrażenia.
Punkty witalne grzbietu:
· VII krąg szyjny może spowodować utratę przytomności w wyniku szoku mózgu i nerwów czaszkowych, splotu szyjnego oraz obwodowego układu nerwowego.
Uraz części środkowej (piersiowej) kręgosłupa w wyniku uderzenia skierowanego w punkty:
· przestrzeń między wewnętrznymi krawędziami łopatek, między V a VI kręgiem piersiowym
· IX krąg piersiowy może spowodować utratę przytomności wskutek ciężkiego szoku aorty, płuc, serca
i kręgosłupa, zatrzymanie oddechu i zaburzenia krążenia.
Uraz okolicy nerek w wyniku uderzenia skierowanego w punkt:
· okolica podłopatkowa i lędźwiowa, punkty położone po obu stronach XI kręgu piersiowego spowodować mogą utratę przytomności wskutek ciężkiego urazu nerek, ich nerwów i naczyń krwionośnych oraz kurczowy ból w okolicy lędźwiowej promieniujący wzdłuż moczowodu do jąder, zwykle połączony z bolesnym parciem na mocz.
Uraz części niskiej kręgosłupa w wyniku uderzenia skierowanego w punkt:
· kość krzyżowo-ogonowa spowodować może złamanie kości ogonowej oraz utratę przytomności wskutek szoku kręgosłupa, nerek, mózgu i porażenie nerwów splotu krzyżowego.
Punkty witalne kończyn:
Są narządami ruchu wrażliwymi na ból w przypadku uderzenia, zwłaszcza wymierzonego w okolice łokcia, nadgarstka, stawu kolanowego lub skokowego.
Znajdują się też na ich
powierzchni punkty bolesne na ucisk palcami. Najdostępniejszymi z nich
na kończynie górnej są punkty położone na nadgarstku, na dłoni pomiędzy
palcem wskazującym,
a kciukiem, na ramieniu pomiędzy bicepsem a tricepsem oraz tuż pod tricepsem, na 1/3 długości ramienia z boku. Na kończynie dolnej punktem wrażliwym na ucisk jest ścięgno Achillesa.
Nieujęte w wykazie są palce dłoni, niezwykle łatwe do wyłamania ze stawów, bolesnej techniki obrony częstej w samoobronie.
Punkty witalne kończyny górnej:
Uraz kończyny górnej powstający w wyniku uderzenia skierowanego w punkt:
· boczną powierzchnię stawu łokciowego,
· wierzch dłoni pomiędzy kciukiem a palcem wskazującym,
· staw nadgarstka,
· wewnętrzna powierzchnia nadgarstka,
· wierzch przegubu między zakończeniem kości promieniowej i łokciowej, spowodować może utratę przytomności oraz utratę władzy w kończynie górnej i panowania nad ruchami w wyniku szoku nerwów i arterii splotu ramiennego.
Punkty witalne kończyny dolnej:
Atak skierowany w którykolwiek z punktów witalnych kończyny dolnej powoduje z reguły utratę pionowej pozycji ciała (pochylenie tułowia połączone z półprzysiadem lub upadek). Przy uderzeniach lżejszych, uderzenie takie powoduje odruchowe odciążenie urażonej nogi.
Uraz kończyny dolnej spowodowany uderzeniem skierowanym w punkt:
· staw kolanowy,
· dół podkolanowy,
· wewnętrzna powierzchnia uda, punkt położony na 2/3 długości uda, w przybliżeniu o szerokości dłoni nad boczną powierzchnią kolana, powoduje ostry ból i niewykluczoną utratę przytomności w wyniku szoku naczyń krwionośnych i nerwów przebiegających w tym rejonie.
Atak na tylną powierzchnię kolana, bogato unaczynioną i unerwioną, powoduje z reguły natychmiastowy upadek, często następujący cały ciężarem ciała na twarde podłoże stosunkowo wrażliwą rzepką kolanową.
Atak skierowany na przednią powierzchnię kolana może łatwo spowodować uszkodzenie lub w przypadku zadziałania od wewnętrznej strony stawu kolanowego, zwichnięcie rzepki kolanowej i uszkodzenie leżącej pod nią kaletki maziowej lub więzadeł krzyżowych kolana.
Złamanie rzepki kopnięciem skierowanym prostopadle do jej powierzchni powoduje silny, zwalający z nóg ból, całkowicie uniemożliwiający ruch na stawie kolanowym oraz niemal natychmiastowy silny obrzęk.
Atak skierowany w boczną powierzchnię kolana, zarówno wewnętrzną, jak i zewnętrzną, zwłaszcza na wyprostowane, zablokowane kolano spowodować może kłujący, obezwładniający ból w kolanie, niemożność wyprostowania kolana i uszkodzenie łąkotek oraz więzadeł pobocznych kolana. Podatniejsza na uszkodzenia trwałe jest wewnętrzna powierzchnia kolana.
Atak, zwykle nożny, skierowany w wewnętrzną powierzchnię uda bywa niezwykle skuteczny w sytuacjach samoobrony. Dostatecznie silny uraz mięśni uda powoduje niemożność ustania na urażonej kończynie. Dotyczy to również powierzchni zewnętrznej uda.
Uraz spowodowany uderzeniem w punkt:
· kość piszczelowa powoduje ostry ból w wyniku szoku nerwu strzałkowego wspólnego i tętnicy piszczelowej przedniej oraz zablokowanie ruchów stopy.
Uraz spowodowany uderzeniem w punkt:
· ścięgno Achillesa, zakończenie mięśnia brzuchatego powoduje ostry ból w łydce, dolnej części brzucha
i miednicy oraz czasową utratę władzy w kończynie.
Uraz spowodowany uderzeniem w punkt:
· kostki boczne i przyśrodkowe powoduje, zwłaszcza kopnięciem butem o twardej podeszwie, żywy ból,
· grzbiet stopy, nieco na zewnątrz od środkowej linii biegnącej między ścięgnami palców i drugiego stopy powoduje utratę władzy w kończynie oraz ostry ból wskutek soku nerwów stopy, tętnicy piszczelowej i nerwu strzałkowego głębokiego.
Łącznie na głowie znajduje się 13 punktów witalnych: 6 punktów witalnych podstawowych oraz 7 punktów witalnych drugorzędnych. W walce średniego zasięgu, gdy dwóch przeciwników są już w dystansie dotknięcia, arsenał ciała włącza krótkie uderzenia i uderzenia łokciami, kolanami i dłońmi. Uderzenia głową są także efektywne, nie zapominajmy o nich podczas walki średniego zasięgu. Należy użyć swojego własnego osądu sytuacji w celu obrania celów na przeciwniku i obrania właściwego celu. Należy być także agresywnym i skoncentrować się na punktach witalnych, aby zakończyć walkę tak szybko jak to jest tylko możliwe. Efektywne uderzenia bronią w przeciwnika punkty witalne, są ważne dla wyjścia zwycięsko z walki wręcz. Należy mieć umiejętność zastosowania podstaw efektywnego uderzania, jeżeli chce się wyjść jako zwycięzca z walki na śmierć.
a kciukiem, na ramieniu pomiędzy bicepsem a tricepsem oraz tuż pod tricepsem, na 1/3 długości ramienia z boku. Na kończynie dolnej punktem wrażliwym na ucisk jest ścięgno Achillesa.
Nieujęte w wykazie są palce dłoni, niezwykle łatwe do wyłamania ze stawów, bolesnej techniki obrony częstej w samoobronie.
Punkty witalne kończyny górnej:
Uraz kończyny górnej powstający w wyniku uderzenia skierowanego w punkt:
· boczną powierzchnię stawu łokciowego,
· wierzch dłoni pomiędzy kciukiem a palcem wskazującym,
· staw nadgarstka,
· wewnętrzna powierzchnia nadgarstka,
· wierzch przegubu między zakończeniem kości promieniowej i łokciowej, spowodować może utratę przytomności oraz utratę władzy w kończynie górnej i panowania nad ruchami w wyniku szoku nerwów i arterii splotu ramiennego.
Punkty witalne kończyny dolnej:
Atak skierowany w którykolwiek z punktów witalnych kończyny dolnej powoduje z reguły utratę pionowej pozycji ciała (pochylenie tułowia połączone z półprzysiadem lub upadek). Przy uderzeniach lżejszych, uderzenie takie powoduje odruchowe odciążenie urażonej nogi.
Uraz kończyny dolnej spowodowany uderzeniem skierowanym w punkt:
· staw kolanowy,
· dół podkolanowy,
· wewnętrzna powierzchnia uda, punkt położony na 2/3 długości uda, w przybliżeniu o szerokości dłoni nad boczną powierzchnią kolana, powoduje ostry ból i niewykluczoną utratę przytomności w wyniku szoku naczyń krwionośnych i nerwów przebiegających w tym rejonie.
Atak na tylną powierzchnię kolana, bogato unaczynioną i unerwioną, powoduje z reguły natychmiastowy upadek, często następujący cały ciężarem ciała na twarde podłoże stosunkowo wrażliwą rzepką kolanową.
Atak skierowany na przednią powierzchnię kolana może łatwo spowodować uszkodzenie lub w przypadku zadziałania od wewnętrznej strony stawu kolanowego, zwichnięcie rzepki kolanowej i uszkodzenie leżącej pod nią kaletki maziowej lub więzadeł krzyżowych kolana.
Złamanie rzepki kopnięciem skierowanym prostopadle do jej powierzchni powoduje silny, zwalający z nóg ból, całkowicie uniemożliwiający ruch na stawie kolanowym oraz niemal natychmiastowy silny obrzęk.
Atak skierowany w boczną powierzchnię kolana, zarówno wewnętrzną, jak i zewnętrzną, zwłaszcza na wyprostowane, zablokowane kolano spowodować może kłujący, obezwładniający ból w kolanie, niemożność wyprostowania kolana i uszkodzenie łąkotek oraz więzadeł pobocznych kolana. Podatniejsza na uszkodzenia trwałe jest wewnętrzna powierzchnia kolana.
Atak, zwykle nożny, skierowany w wewnętrzną powierzchnię uda bywa niezwykle skuteczny w sytuacjach samoobrony. Dostatecznie silny uraz mięśni uda powoduje niemożność ustania na urażonej kończynie. Dotyczy to również powierzchni zewnętrznej uda.
Uraz spowodowany uderzeniem w punkt:
· kość piszczelowa powoduje ostry ból w wyniku szoku nerwu strzałkowego wspólnego i tętnicy piszczelowej przedniej oraz zablokowanie ruchów stopy.
Uraz spowodowany uderzeniem w punkt:
· ścięgno Achillesa, zakończenie mięśnia brzuchatego powoduje ostry ból w łydce, dolnej części brzucha
i miednicy oraz czasową utratę władzy w kończynie.
Uraz spowodowany uderzeniem w punkt:
· kostki boczne i przyśrodkowe powoduje, zwłaszcza kopnięciem butem o twardej podeszwie, żywy ból,
· grzbiet stopy, nieco na zewnątrz od środkowej linii biegnącej między ścięgnami palców i drugiego stopy powoduje utratę władzy w kończynie oraz ostry ból wskutek soku nerwów stopy, tętnicy piszczelowej i nerwu strzałkowego głębokiego.
Łącznie na głowie znajduje się 13 punktów witalnych: 6 punktów witalnych podstawowych oraz 7 punktów witalnych drugorzędnych. W walce średniego zasięgu, gdy dwóch przeciwników są już w dystansie dotknięcia, arsenał ciała włącza krótkie uderzenia i uderzenia łokciami, kolanami i dłońmi. Uderzenia głową są także efektywne, nie zapominajmy o nich podczas walki średniego zasięgu. Należy użyć swojego własnego osądu sytuacji w celu obrania celów na przeciwniku i obrania właściwego celu. Należy być także agresywnym i skoncentrować się na punktach witalnych, aby zakończyć walkę tak szybko jak to jest tylko możliwe. Efektywne uderzenia bronią w przeciwnika punkty witalne, są ważne dla wyjścia zwycięsko z walki wręcz. Należy mieć umiejętność zastosowania podstaw efektywnego uderzania, jeżeli chce się wyjść jako zwycięzca z walki na śmierć.
źródło: http://fight-club.pl
http://sfd.pl
